hallı

sif. və is.

1. Kefli, az sərxoş. Məhəbbətdən mey içmişəm, hallıyam. M. R..

2. Bax hallıca.

3. dan. Xoşrəftar, xoştəbiət, xoşəhvallı. Hallı oğlan. – Ovçusun görəndə maral baxışlım; Özü hallı, üzü xallı Sənəm, gəl! X. Q..

◊ Hallı halına görə – gücünə, bacarığına, puluna, varına müvafiq, gücü çatdığı qədər, bacardığı qədər. Kəbin hallı halına görə idi: 51, 101, 201, 301, 501, 1000, 2001 qızıla qədər olardı. H. S.. Yol xətti kənd Şuralarının arasında hallı halına görə bölünmüşdü. S. R..